VoetbalJournaal Tiel-Geldermalsen, november 2018

25 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM GVV is trots op zijn vrijwilligers. Elly en Guy van Gils zijn voorbeelden van mensen die goud waard zijn voor de club. Wij gingen langs in Geldermalsen en spraken onder meer met het echtpaar Van Gils. Woensdagavond, 18.00 uur. Jeugd- spelers en ouders lopen af en aan op het sportpark Anton Kruger. Het is trainingsavond bij GVV in Geldermalsen. Het terrein ligt er piekfijn in orde bij. Op- geruimd, geen stuk afval op de grond te vinden. Even verderop staat Rino Laf- ranceschina, manusje-van-al- les en clubman pur sang, de kleedkamers schoon te boe- nen. Rond 18.30 uur komen er steeds meer mensen zich mel- den om de vrolijke, grappende en grollende clubman te hel- pen. Hij stuurt ze met een dweil en emmer de kleedkamers in. “Ik heb vanochtend een appje gestuurd in een groepsge- sprek met de vraag om wat ex- tra handjes en dan zie je dat de mensen echt wel willen.” Deze krachten komen nu in- cidenteel helpen, maar GVV heeft zoals elke amateurclub behoefte aan een structurele ploeg vrijwilligers. De mensen die er altijd staan, mogen niet vergeten worden. Dat doet Lafranceschina ook zeker niet. “Zulke mensen heb je nodig, die zijn goud waard. Zonder vrijwilligers draait de club niet. Ik vind het toppers.” En daarom vindt hij dat in dit artikel uitgebreid aandacht moet worden besteed aan twee vrijwilligers van de aller- hoogste categorie binnen GVV: Guy en Elly van Gils. Het echt- paar dat 23 jaar geleden bij de club kwam omdat zoons Jacco en Marijn gingen voetballen. Achteraf gezien een belangrijk moment voor GVV. “We wonen hier om de hoek. Jacco wilde eigenlijk in eerste instantie bij een vriendje bij Tricht gaan voetballen, maar wij vonden het een beter idee als hij eerst bij GVV zou gaan kijken. Hij zou altijd nog kunnen switchen, maar is uitendelijk nooit meer weggegaan. En wij ook niet.” FLESJE DRINKEN Guy (65) en Elly (64) steken tientallen uren per week in de Goud waard voor GVV: Elly en Guy van Gils club. Ze maken de kantine, bar en keuken schoon, doen het onderhoud, wassen de kle- ding van het eerste en tweede team, verzorgen de entree en loterij op zondagmiddag, sprin- gen in het weekend achter de bar bij waar nodig en staan op woensdagavond weer in de kantine en de keuken. “Mensen willen na het trainen toch even wat kunnen drinken.” En als er een activiteit is bij GVV, zijn ze er ook. Maar eigenlijk doen ze nog veel meer klusjes, geeft Laf- ranceschina aan. “Ik zal je een voorbeeld geven: als Guy een flesje drinken op de grond ziet liggen, stapt hij er niet over- heen, maar raapt hij het op en gooit hij het weg. Veel mensen zullen denken: het is niet van mij, dus ik laat het liggen, maar zo zijn zij niet. Zij voelen een hele hechte verbinding met de club. Ze zijn altijd bezig.” Het echtpaar Van Gils haalt de schouders erbij op, ze vinden het eigenlijk maar normaal. “Het moet toch gedaan wor- den. Zonder vrijwilligers draait het hier niet.” Daarnaast vin- den ze het contact met de mensen fijn. “Stilzitten achter de geraniums is niets voor ons. Laat ons maar lekker onder de mensen zijn. We vinden het contact met de jeugd ook leuk.” Het werken achter de bar en verzorgen van de entree en loterij ligt ze wel. “We hebben allebei jarenlang in de ver- koop gewerkt.” Ze voelen de waardering voor hetgeen ze allemaal doen voor de club in het contact met de leden en hun ouders. “Dat is een gevoel, lastig uit te leggen. Het is de manier waarop mensen je aan- spreken, met je omgaan.” OUDERS 23 jaar geleden kwamen ze dus bij GVV. Ze hadden gelijk een goed gevoel bij de club. “We zijn goed opgevangen, het is hier heel gemoedelijk. Geen gekke poespas, doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Zo gaat het hier bij GVV.” Het echtpaar staat ook nog eens elk weekend langs de lijn bij zowel Jacco (momenteel trainer van Zondag 2 en assistent bij Zondag 1) als Marijn (speler van Zaterdag 2). “We sloegen vroeger geen wedstrijd over, nog steeds niet eigenlijk. We zien zo vaak dat ouders hun kind bij de poort afzetten en aan het einde van de dag weer ophalen, maar dat kunnen wij ons echt niet voorstellen. Een kind vindt het toch hartstikke fijn als zijn ouders erbij zijn, stel je voor dat er iets gebeurt. Wij vinden het belangrijk om aan onze kinderen te laten zie dat we achter ze staan.” En dat vinden ze fijn. “Het is niet erg als we er een keer niet zijn, maar dat wordt wel direct op- gemerkt. Ook door de andere leden van het team.” Het was de eerste vrijwil- ligerstaak van Guy: leider bij het jeugdelftal van zijn zoons. “Ik was er toch altijd.” Vervolgens werd hij vlagger en ging hij de tenues was- sen. De laatste jaren is daar de kantine bijgekomen. Ze voelen zich thuis bij GVV, zoveel is wel duidelijk. “Het voelt als ons tweede thuis.” Als Guy en Ellie aan het einde van de avond de deur van de kantine achter zich dichttrekken, ziet die er weer spik en span uit en heeft iedereen een gezellige trainingsavond gehad. Zo gaat dat elke week weer, dag in dag uit. En als ze thuis zijn, zitten ze nog niet stil. Beiden hebben nog een parttime baan en talloze andere hobby’s, van tuinieren tot lezen. Maar het liefst zijn ze onder de mensen, bij GVV. 06 420 15 061 www.carlodebruin. nl 06 420 15 061 ww w.carlodebruin.nl 06 420 15 061 www.carlodebruin.nl 0220029.pdf 1 29-10-2018 15:00:55 Bezoek Robeysportswear.com