VoetbalJournaal Eemland, december 2018

13 Puur. Voetbal. Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Ondanks zijn leeftijd van amper 20 jaar heeft Max Wolfsen er tropenjaren opzitten. De kleine linksback van VVZ’49 kampt al geruime tijd met blessures. Gedreven door een nare jeugd wil hij later graag werken met jongeren die problemen hebben. ,,Ik denk dat ik dat met mijn eigen ervaringen goed kan.’’ DOOR TON VAN ZOEREN ALTIJDMETDE BAL Marks is van ori- gine uitbener en momenteel ook eigenaar van een schoonmaak- bedrijf. In zijn woonplaats Alme- re begon hij bij FC Almere met zijn voetballoopbaan om via SDO bij De Zebra’s in Hilversum dertien jaar te gaan ballen. De uitgesproken spits was de af- gelopen drie seizoenen trainer bij BZC’13 en verlangde naar een uitdaging. Hij ziet zichzelf als een trainer die altijd oefent met een bal. ,,Lopen is voor een atletiekvereniging. Ik laat bij Achterveld mijn verzorger Harrie van Keeken en de fysio- therapeut dinsdags het eerste half uur van de training doen. Sommige trainers denken dat ze alles weten, maar die men- sen hebben pas verstand van kracht en stabiliteitsvorm.’’ OOK OP ZATERDAG Bij de contractbesprekingen meldde Marks dat het belang- rijk voor hem was dat Achter- veld naar het zaterdagvoetbal ging verhuizen. ,,Ik wilde niet een jaar lang voor spek en bo- SPORTIEF De kleine verde- diger begon bij SO Soest te ballen. Via Amsvorde kwam hij in een vriendenteam bij SEC terecht. Daar haalde coach Rene Ribbe- rink hem naar de selectie. Van- af die tijd ging het ook sportief gezien goed met Wolfsen, want VVZ’49 lijfde hem in. Zijn eerste seizoen was lichamelijk gezien kwakkelen. Helaas sloeg dit sei- zoen ook het noodlot toe, want na de voorbereidingen en het eerste competitieduel te heb- ben meegemaakt was het weer raak. Wolfsen brak zijn kuitbeen en kon zes weken in het gips. Na het verwijderen van het gips bleek ook nog eens zijn enkel- banden te zijn ingescheurd. ,, Ja, nen op zondag spelen, want daar word ik niet vrolijk van. Dus dan kom ik niet.’’ De club maak- te haast met de overstap en Marks ‘verhuisde’ naar Achter- veld. Helaas voor de oranje wit- ten werden ze niet ingedeeld in afdeling met Amersfoortse en Soester clubs. Voor Marks is dat geen ramp. ,, We zitten nu in een sterke competitie. Dus geen du- els tegen bijvoorbeeld HVC en De Posthoorn. VASTGEROEST Aanvallend voetbal heeft zijn voorkeur, maar om jongens te laten doen wat je wil moet je ze eerst zien te bereiken is zijn motto. ,, Ik wil een veilige situa- tie creëren waarin de jongens alles durven te zeggen. Laat ze maar vertellen op welke positie ze het liefst spelen. Bij sommige clubs zitten voetballers jaren- lang vastgeroest op dezelfde positie. “De clubcultuur van Ach- Ik hoop dat ik na de winterstop weer mag. Dat ik niet mag voet- ballen is een ramp.” TOEKOMST Tijdens het interview neemt het gesprek een onverwachtse wending. Want op de vraag hoe zijn maatschappelijke toekomst er uit ziet, reageert Wolfsen vrijwel emotieloos: ,, Ik wil graag jongeren met problemen gaan helpen. Ik heb zelf ook een rug- zak problemen uit mijn jeugd Trainer Ferry Marks is voor het eerst werkzaam buiten ’t Gooi Max Wolfsen kan niet wachten om weer blessurevrij te zijn terveld wil hij beslist niet veran- deren. ,,Het klopt, de jongens stappen van het veld en trekken gelijk de potten bier open, roken een sigaret en houden van een feestje. ,, Als ze maar prestatie- gericht blijven heb ik daar geen moeite mee.’’ TOEKOMST Met zijn papiertje van oefen- meester 2 kan hij in de tweede klas trainen. Maar zijn ambities liggen hoger. ,,Ik wil graag naar een hoofdklasser, dus ga ik over een tijdje verder voor oe- fenmeester 1. De kortste weg is dan om assistent te worden bij een grote club. Maar ik denk dat je als trainer bij een kleine club je beter ontwikkeld. Je krijgt daar met alle soorten problemen te maken.’’ Over zijn toekomst is hij eerlijk: ,,Als er zich in de winter een twee- deklasser zich meldt en ik kan een flinke stap maken, zal ik dat zeker doen.’’ meegekregen. Ik weet met wat voor vragen ze zitten en ken de problemen met de instanties.’’ Wolfsen zag zijn biologische ouders uit elkaar gaan op zijn vierde. ,,Ben bij mijn moeder blijven wonen, maar die kreeg een vriend. Die bracht mij op het verkeerde pad. Hij was drugs- verslaafd en alcoholist en hij had losse handjes. Gaan wonen bij mijn vader was de volgende stap, want daar dacht ik nog iets mee te hebben, maar dat bleek achteraf van niet. Er was altijd wel wat aan de hand daar.’’ GROOTOUDERS De Soester zocht zijn grootouders op en logeer- de daar negen maanden. “Ik wil niets veranderen aan de clubcultuur van Achterveld’’ “Ik ben trots dat ik alles doorstaan heb’’ Na dertien jaar in het ’t Gooi te hebben gewerkt heeft Ferry Marks voor Achterveld gekozen. ,,Ik wilde me verder ontwikkelen en dat kan als je uit een vertrouwde omgeving stapt.’’ Hij maakte een doorbraak bij de dorpsvereniging toen hij om een magnetisch bord vroeg . ,,Ze keken er wel van op, maar ik blijf erbij dat mannen het altijd visueel moeten bekijken.’’ DOOR TON VAN ZOEREN ,,Ik bleek een probleem voor iedereen, daarom werd er een pleeggezin voor me gezocht en die gezinnen volgden elkaar snel op. Doordat ik onhandel- baar werd kwam ik in een internaat terecht. De dag dat ik hoorde dat ik naar een tehuis met een nog strenger regiem verhuizen moest, kwam ik een vriend tegen. Die vroeg mij om bij hem en zijn ouders te komen wonen. Dat was mijn redding. Sindsdien ging het alleen maar bergopwaarts. Ik ben trots dat ik alles doorstaan heb.’’ STAPJE HOGER Zijn verkiezing in het Soester Elftal ziet Wolfsen als hoogtepunt. Maar er komen meer hoogtepunten aan vol- gens de fanatieke voetballer, die zijn geringe lengte en ge- wicht compenseert met inzet en felheid. Hij was niet bang voor de stap hoger van SEC naar VVZ’49 twee jaar gele- den. ,,Bij SEC was het gezelliger, maar stond ik stil in mijn ont- wikkeling. Ik ging hier heen om me te bewijzen. Het 1e jaar zou een leerjaar worden en ik stel- de geen verwachtingen. Dan kon het alleen maar meeval- len. John van Loen durft het aan om jonge spelers door te schuiven. Dat deed Ribberink ook. Het is mooi om te zien hoe die jongens dat oppakken.’’ Zijn wens is om met VVZ’49 zo snel mogelijk terug te keren naar de tweede klas en hoger. ,,Maar eerst weer voetballen. Het lijkt me heerlijk als ik de bal weer aan de voet krijg.’’