VoetbalJournaal Eemland, december 2018

11 Als winnen het doel is WWW.MOREFOOTBALLS.COM Puur. Voetbal. Teamkleding met de perfecte pasvorm. Zaterdags is hij van acht uur in de morgen tot na zessen op de sportvelden van Woudenberg te vinden. Op zondag reist Maurice van Hattem af naar zijn geliefde FC Utrecht. Onlangs werd de vrijwilliger bekroond met de titel van vrijwilliger van het jaar 2018. ,,Dat is heel leuk, maar er zijn meer mensen hier die hem verdienen’’, klinkt het bescheiden. DOOR TON VAN ZOEREN SNELLER Van Hattem (47) is in het dagelijks leven gevangenis- bewaarder in Nieuwegein. Hij werd in Utrecht geboren. Daar begon hij zijn voetballoopbaan bij HMS. Zijn oproep om zijn mi- litaire dienstplicht te vervullen gooide roet in het eten en het voetbal verwaterde. Tot een collega uit Soest hem vroeg om bij SEC te komen ballen. ,,Ik ben daar vijftien jaar geweest. SEC is een leuke gemoedelijke ver- eniging. Ik heb nog steeds een zwak voor die club. We verhuis- den later naar Woudenberg en mijn zoons Jesse, Roan en Maico gingen hier voetballen. En dan rol je vanzelf ook bij die club binnen. Ik train nu de elftallen van mijn zoons en blaas ook nog mijn partijtje mee. Mijn vader is 81 en komt ook af en toe kijken naar mijn zoons en kan het niet laten om mij dan aanwijzingen te geven. Ook komt hij wel eens bij mijn team kijken en roept dan: vroeger was je veel sneller. Maar ja, toen was ik ook twintig kilo sneller’’, lacht Van Hattem. DERDE HELFT Er kwamen in de loop van tijd steeds meer taken bij voor Van Hattem. Hij ontpopte zich als Manusje van alles als er klus- De vrijwilliger van het jaar van VV Woudenberg gaat op in sport sen waren en hield zich bezig met het ondersteunen van de jeugdkampen. Inmiddels traint hij de jeugd op drie avonden in de week. Zijn zaterdag heeft de allure van een heuse survival tocht. Om acht uur is hij al op de club. ,,Dan moeten we even- tueel spelers verdelen over de teams, spullen voor de jongens klaar zetten, proberen om de teams waarin mijn zoons spelen te bezoeken en mijn eigen potje voetbal met een gezellige derde helft. Dan ben ik half zeven weer thuis. Mijn vrouw zei ooit eens: zal ik je bed daar ook maar neer zetten. Maar echt problemen heeft ze er niet mee.’’ G-VOETBAL Met passie spreekt hij over de af- deling G-voetbal bij Woudenberg. ,,Ik ben een keer ingevallen om dat teamte trainen. Het werd uiteinde- lijk een heel seizoen. En ik heb elke keer gelachen. Daar spat zoveel plezier vanaf. Iedereen zou eens een training moeten geven aan een G-team. Ik heb er van genoten. Jammer dat ik geen tijd meer heb om te trainen met die boys.’’ Van Hattem heeft op het eind van het gesprek nog een wens: ,,Wouden- berg heeft niet te klagen over het aantal vrijwilligers. Maar ik hoop dat er nog meer mensen zich ge- roepen vinden omzich op te geven als vrijwilliger.’’ Elke zaterdag en zondag voetbal voor Maurice van Hattem UITSTAPJE Ligtvoet, inmiddels 26 jaar en werk- zaam in de bevei- liging, is in zijn voetballoopbaan bij diverse clubs aan het werk geweest. Na een uitstapje naar Saestum keerde hij terug naar Vliegdorp. ,,Ik had een leuke tijd in Zeist met als hoogtepunt pro- motie met Saestum. Ik besloot om terug te keren naar Vlieg- dorp, waar trainer Coco Fares de scepter zwaaide., Dat viel tegen, want het was daar te serieus naar mijn mening. Bovendien was het niveau te hoog. Daar had ik geen zin in.’’ FZO werd zijn nieuwe club gevolgd door DSO Utrajectum. ,,Daar kwam ik tot inkeer. Die club ging failliet en ben ik toen toch weer naar vlieg- dorp teruggekeerd met het idee dat ik alle clubjes in de omgeving wel had gehad.’’ SFEER Één van de redenen van zijn te- rugkeer was dat coach Femke van Odijk voor de groep stond en er waren plannen om met jongens uit het dorp verder te gaan. On- der Femke ging het eerste jaar wel goed. Het tweede seizoen kon ik door mijn werk niet altijd trainen. Femke had daar moei- te mee. Toen ben ik lekker in het tweede gaan ballen.’’ De vader van drie zoontjes trof er weer de ouderwetse sfeer aan van vroe- ger. ,,Toen ik weg was merkte dat er een andere sfeer hing. Je hoor- de veel mensen klagen.’’ Snel en kopsterk vindt hij zelf zijn kwali- teiten. ,,Alleen qua inzet en con- Mike Ligtvoet voetbalt puur voor zijn plezier bij ‘t Vliegdorp ditie schort het er nog wel eens aan. Dat zit hem in het aard van het beestje.’’ OPMARS Tijdens zijn absentie had men op het Sportpark Kerklaan niet stil gezeten. Onder leiding van Coco Fares waren de geelzwarten in recordtijd de vijfde klas ontstegen en debuteerde in de tweede klas. De spits kijkt met gemengde ge- voelens daarop terug. ,,Was wel jammer dat ik er niet bij was, maar andere kant werden die resulta- ten behaald met veel jongens van buitenaf. Ik had niet zoveel meer met de club en ging bijna nooit kijken. Het was mij allemaal te se- rieus. Ik snap het wel, want als je hogerop wil zal het zo moeten.’’ EINDSTATION? Ligtvoet denkt dat hij Vliegdorp nu niet meer verlaat. Met enige twijfel: ,,Of er moet ergens een mooi plan liggen met bekende jongens en ik denk te kunnen helpen.’’ Voorlopig zijn het de geelzwarte kleuren voor hem. ,,De vierde klas past bij ons. We zijn maar een klein dorp. Ik ver- wacht er niet veel van en dat zal voorlopig wel zo blijven.’’ Nuch- ter is hij over de scouts die hem volgden. ,,Men verwachte meer van mij dan ik zelf.’’ Mike Ligtvoet debuteerde op zijn vijftiende in de basis bij ’t Vliegdorp. Dat bleef bij de scouts niet onopgemerkt. Toch kwam er geen grote sprong in de loopbaan van de Soesterberger. ,,Ik heb niet het idee dat ik iets heb laten liggen. Ik voetbalde wel leuk en puur voor mijn plezier, maar had nooit de illusie dat het wat zou worden.’’ DOOR TON VAN ZOEREN “Men verwachte meer van mij dan ik zelf’’