Hij is hoofd van de lijnploeg van ARC, die
naast Jan, Alex en Willem uit Jan Vonk en
Willem Kranenburg bestaat. Zij zetten in feite
binnen onze club de lijnen uit. Niet onbelang-
rijk in een voetbalvereniging. Jan: “Weet je.
Niet alle velden hebben dezelfde afmeting.
Dus je moet goed opletten en ik vind dat alles
er altijd strak en netjes moet uitzien”
We praten kort met Jan over wat ARC voor
hem betekent en wat zijn historie bij onze
club is: “Je kan rustig schrijven dat ik de beste
ben, die hier ooit rondgelopen heeft. Ik heb
op de Nieuwe Sloot in de jeugd gespeeld. Ik
kon heel aardig voetballen hoor. Heb bij ARC
voornamelijk in het tweede gespeeld. Toen
wilde RCL me hebben. Tegenwoordig halen
ze je met een vliegtuig, maar ik moest vroe-
ger met de brommer en mijn eigen benzine
betalen”, zegt Jan, die 68 jaar is en aanne-
mer van beroep was, met een gulle lach.
Door een enkelblessure moest hij met actief
voetbal stoppen. Dat was in 1970. Broer Teun
speelde toen in het eerste en vanaf dat mo-
ment volgt Jan uit en thuis ons vlaggenschip.
Je mag Jan dus met recht een hondstrouwe
supporter noemen. Hij heeft het hart op de
tong. Als het slecht was, dan zegt hij het.
Maar ook kan hij veel waarderen. Jan: “Ik
vind dat Frank het goed doet. Je zag vorig
jaar dat het steeds beter werd”.
Sinds vier jaar staat Jan ook zijn mannetje in
de onderhoudsploeg. Menig klusje heeft hij
al geklaard en ook komt Jan volgens andere
leden van de groep noeste werkers vaak hu-
morvol uit de hoek. Als we Jan tot slot vragen
om zijn mening over ARC, is hij erg duidelijk:
“ARC is gewoon een prachtige club en we
hebben een leuke vrijwilligersgroep”.
De mannen gaan weer verder. “Zullen we
eerst de 9.15 meter puntjes er even opzetten”,
roept Jan en Willem en Alex knikken.
Belangrijke vrijwilligers, want zonder hen ziet
geen grensrechter of de bal uit is.
PRESENTATIEGIDS 2014 - 2015 SV ARC
•
31
ARC ADEMT VOETBAL UIT
De een komt er zijn leven lang al; de ander
pas het afgelopen seizoen voor het eerst.
Toch hebben ze over dat wat ARC is eigenlijk
dezelfde mening. Sam: “ARC is een mooie,
grote club. ik vind vooral het clubhuis de sfeer
van voetbal uitademen. Mooi al die sjaals van
clubs. Ook wordt er over voetbal gesproken
en dat is erg belangrijk.” Daniel vult Sam
moeiteloos aan: “Er wordt bij deze club hard
gewerkt. Mooi dat er zoveel vrijwilligers zijn
waarop de club volgens mij draait en als je er
al lang speelt ken je de mensen ook. De sup-
porters zijn wel kritisch. Als je goed speelt zijn
ze lovend, maar er kan ook kritiek zijn. Dat
vertellen ze je dan ook, maar dat mag.”
NET NIET
We gaan met Sam en Daniel even terug
naar 31 mei. De wedstrijd tegen DOVO.
Sam daarover: “Eigenlijk had het niet mooier
kunnen zijn. We hebben denk ik een goed
seizoen gedraaid. Wat afwachtend begonnen
en de resultaten vielen ook wat tegen. Na de
winterstop ging de motor draaien en kwamen
de resultaten. Maar het werd net niet en dat is
voor mij toch wel een smetje op het seizoen”.
Daniel: “Er is gebroken met oude wetten bij
ARC. Veel nieuwe gezichten halen en toch
geen gewenst resultaat behalen. We hebben
een nieuwe start gemaakt en ons denk ik heel
goed ontwikkeld. Ik denk dat dit mede door
de visie en werkwijze van de trainer komt.”
Sam reageert met een lach: “Jij wilt een
basisplaats volgend jaar.” “En ik denk ook,
en daarmee wil ik niemand van de staf verder
tekort doen, dat Hans een hele belangrijke
rol heeft. Je kunt bij hem je hart luchten en
hij behandelt je niet alleen fysiek, maar ook
mentaal”, aldus een duidelijke Daniel.
EN NU?
Er staat een nieuw seizoen voor de deur. In
de voetbalwereld wordt er dan gesproken
over ambities en doelstelling. Nu, wanneer je
Daniel en Sam hoort, is dat voor dit seizoen
een duidelijk verhaal. De ambitie en de
doelstelling zijn wat betreft de speler en het
talent van het jaar gelijk: “We willen naar
de hoofdklasse en dus gaan we daar met
spelers en staf helemaal voor.” Dat zal elke
rechtgeaarde ARC’er als muziek in de oren
klinken. “Onze trouwe supporters en de club
verdienen dat ook”, zeggen Sam en Daniel
in koor. Dan gaan ze terug naar de barbe-
cue en hun teamgenoten. Als het aan deze
twee spelers ligt belooft het nieuwe
seizoen mooi te worden.
“Tegenwoordig halen
ze je met een vliegtuig,
maar ik moest vroeger
met de brommer”
JAN EDERVEEN:
Het is 15 augustus. Op veld 7 hebben we afgesproken. Hij is druk in de weer en samen met
Willem Plancken en Alex van Horzen wordt er minutieus gemeten. Op een papiertje kijken
hoeft hij niet. “Ik kan de maten van de velden feilloos noemen. Dat komt omdat ik zo’n groot
hoofd heb”, klinkt het uit de mond van Jan Ederveen.
